ความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก คนป่วยเจ็บหรือคนชรา

ความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก คนป่วยเจ็บหรือคนชรา

Offence of abandonment of children, sick persons or aged persons
ม.306-308

§  ความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก ม.306

§  ความผิดฐานทอดทิ้งผู้ที่พึ่งตนเองไม่ได้ ม.307

§  เหตุเพิ่มโทษ ม.308

§  ความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก ม.306

            มาตรา 306 ผู้ใดทอดทิ้งเด็กอายุยังไม่เกินเก้าปีไว้ ณ ที่ใดเพื่อให้เด็ก นั้นพ้นไปเสียจากตน โดยประการที่ทำให้เด็กนั้นปราศจากผู้ดูแล ต้องระวาง โทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

            องค์ประกอบความผิด

            - ภายนอก

            ทอดทิ้งไว้ ณ ที่ใด ๆ

            เด็กอายุยังไม่เกินเก้าปี

            โดยประการที่ทำให้เด็กนั้ปราศจากผู้ดูแล

            - ภายใน

            เจตนาธรรมดา

            มูลเหตุชัดจูงใจ เพื่อให้พ้นไปเสียจากตน

§  การทอดทิ้ง (abandonment หรือ Neglect) คือการเอาไปทิ้ง เอาไปปล่อย ไม่เอาเป็นธุระ ละเลย

พิจารณาตัวอย่าง

            - มีคนเอาเด็กมาทิ้งไว้หน้าบ้าน เมื่อออกไปเจอแล้ว ก็เอาเด็กที่เจอไปไว้ที่ถังขยะ

            - รับจ้างรับเด็กอายุ 5 ขวบมาจากโรงเรียน จะไปส่งบ้านแต่ระหว่างทางหาผู้โดยสารไม่ได้จึงหยุดรถให้เด็กลงไม่พาไปส่งบ้าน

            - ครูที่โรงเรียนอนุบาล มีหน้าที่ดูแลเด็กอายุ 4 ขวบ เมื่อถึงเวลาเลิกแม่เด็กไม่ยอมมารับสักที แต่มีนัดกับแฟนรีบไปกินข้าว จึงปล่อยเด็กไว้ให้รอแม่แต่ลำพัง

            - ครูที่โรงเรียนอนุบาล เมื่อถึงเวลาเลิกแม่เด็กไม่ยอมมารับสักที แต่มีนัดกับแฟนรีบไปกินข้าว จึงโทรมาบอกให้แม่เด็กไปรับ แต่แม่เด็กไม่ยอมไปรับเพราะกำลังเล่นไพ่อยู่ เด็กไม่มีผู้ดูแล

            - เด็กหลงทางมาขออาศัยอยู่ด้วย ไม่ให้อยู่เป็นเหตุให้เด็กหลงทางจนถูกคนลวงไปข่มขืน

            - เด็กหายออกจากบ้าน แต่ไม่ออกตามหาเพราะต้องการให้หายไปจะได้ไม่ต้องคอยดูแล

§  โดยประการที่ทำให้เด็กนั้ปราศจากผู้ดูแล คือทำให้พ้นไปจากตนโดยปราศจากคนดูแล ไม่มีคนเข้ามาดูแลเด็กแทน แม้ช่วงเวลาสั้น เช่น เอาเด็กไปทิ้งไว้ในโรงพยาบาล ห้างสรรพสินค้า

§  องค์ประกอบภายใน

          เจตนาธรรมดา

          มูลเหตุชัดจูงใจ เพื่อให้พ้นไปเสียจากตน

          - ถ้าไม่มีมูลเหตุชักจูงใจเพื่อให้พ้นไปจากต้นก็ไม่มีความผิด เช่น ทิ้งเด็กไว้ในรถแล้วเข้าไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ

§  ความผิดฐานทอดทิ้งผู้ที่พึ่งตนเองไม่ได้ ม.307

            มาตรา 307 ผู้ใดมีหน้าที่ตามกฎหมายหรือตามสัญญาต้องดูแลผู้ซึ่ง พึ่งตนตนเองมิได้ เพราะอายุ ความป่วยเจ็บ กายพิการ หรือจิตพิการ ทอดทิ้งผู้ซึ่งพึ่งตนเองมิได้นั้นเสียโดยประการที่น่าจะเป็นเหตุให้เกิด อันตรายแก่ชีวิต ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกิน หกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

§  องค์ประกอบความผิด

§  มีหน้าที่ตามกฎหมายหรือตามสัญญา

§  ต้องดูแลผู้ซึ่งพึ่งตนตนเองมิได้

§  เพราะอายุ

§  ความป่วยเจ็บ

§  กายพิการหรือ

§  จิตพิการ

§  ทอดทิ้งผู้ซึ่งพึ่งตนเองมิได้

§  โดยประการที่น่าจะเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่ชีวิต (พฤติการณ์ประกอบการกระทำ)

§  เจตนาธรรมดา

เช่น เอาเด็กไปทิ้งไว้ในถังขยะ

- เอาเด็กใส่ตะกร้าลอยตามน้ำไป

            - คนแก่เจ็บป่วย ไม่พาไปรักษาปล่อยให้นอนป่วยไข้อยู่อย่างนั้น

            - เอาเด็กเล็กๆ ไปทิ้งไว้ในโรงพยาบาล

§  เหตุเพิ่มโทษ

§  

                  มาตรา 308 ถ้าการกระทำความผิดตาม มาตรา 306 หรือ มาตรา 307 เป็นเหตุให้ผู้ถูกทอดทิ้งถึงแก่ความตาย หรือรับอันตรายสาหัส ผู้กระทำต้องระวางโทษดังที่บัญญัติไว้ใน มาตรา 290 มาตรา 297 หรือ มาตรา 298 นั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1599/2511 เมื่อรูปคดีฟังได้ว่า จำเลยคลอดบุตรออกมาแล้วไม่ขอความช่วยเหลือใคร ไม่บอกให้ใครทราบ จำเลยได้ดึงสายสะดือเด็กจนขาด แล้วทิ้งรกลงในส้วมและลาดน้ำล้างโลหิตจนหมด เอาเด็กวางไว้ในอ่างปัสสาวะ เปิดน้ำไหลลาดท่วมตัว ทำให้น้ำเข้าปากและปอดเด็ก แล้วเด็กนั้นตายเพราะปอดบวมในวันรุ่งขึ้น ถือได้แล้วว่าเป็นการที่จำเลยกระทำโดยรู้สึกในการที่กระทำนั้น และจำเลยย่อมเล็งเห็นผลได้ว่า การทำดังนี้ เด็กบุตรของจำเลยอาจตายได้ ประกอบกับเหตุที่จำเลยทำไปทั้งนี้ก็เพราะจำเลยไม่ต้องการบุตรคนนี้ จึงเป็นการกระทำโดยเจตนาฆ่า ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 59 วรรคสอง

            - กรณีตามพฤติการณ์หาใช่จำเลยมีเจตนาเพียงต้องการทิ้งบุตรของจำเลยไว้ให้แก่โรงพยาบาลไม่

§  คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1190/2502 จำเลยเป็นลูกจ้าง มีหน้าที่เป็นคนครัวซักเสื้อผ้าและอื่นๆ ภายในบ้าน ถ้ามีเวลาว่างจึงช่วยดูแลเด็ก จำเลยได้นำเด็กอายุ10 เดือน ซึ่งเป็นลูกของนายจ้างไปฝากผู้มีชื่อไว้โดยจำเลยอ้างว่าเป็นบุตรของจำเลยเอง เช่นนี้ การกระทำของจำเลยเป็นการพรากเด็กไปเสียจากผู้ปกครองตามมาตรา 317 ส่วน มาตรา 306,307 เป็นเรื่องทอดทิ้งเด็กไว้ ไม่ใช่การพาไปหรือพรากไป